Sączenie ulubionego wina czy koktajlu może pozytywnie wpływać na poziom cholesterolu, ale decyzję, czy z tego środka korzystać, warto jeszcze raz przemyśleć. Dwie szklanki wina dziennie wywierają umiarkowany wpływ na poziom HDL-cholesterolu, ale nawet ten umiarkowany efekt jest korzystny dla organizmu. Wydaje się jednak, że korzystanie z tej metody walki z pod­wyższonym poziomem cholesterolu ma swoje źródło w wierze w magiczny środek, łatwy, prosty i niewymagający wysiłku. A także z błędnego przekona­nia, że zastąpi wszystkie inne. Jednakże lekarze ostrzegają – alkohol, tak jak i kofeina, może pomagać, ale może także szkodzić. Nie jest obojętny dla organizmu – powoduje marskość wątroby, nadciśnienie, przyspiesza procesy zmian nowotworowych. Wydaje się, że nawet umiarkowane, korzystne dla serca spożywanie alkoholu zwiększa ryzyko nowotworów piersi u kobiet. Szczególnie ostrożne w podejmowaniu decyzji o umiarkowanym nawet piciu alkoholu powinny być więc kobiety ze zwiększonym ryzykiem nowotworów piersi. Alkohol jest niewskazany dla osób z nadciśnieniem – dodatkowo je podnosi, a u osób z podwyższonym poziomem trój glicerydów upośledza ich rozkład.

Podsumowując powyższe rozważania, proponujemy tym, którzy nie piją – nie zaczynajcie. Tym, którzy nie zrezygnują z ulubionych napojów, zalecamy umiarkowanie i kierowanie się zdrowym rozsądkiem.

Wielu lekarzy zawsze wskazuje na dietę jako właściwy środek walki z pod­wyższonym poziomem cholesterolu i nie jest przekonanych, że alkohol w tym pomaga.

Czy picie alkoholu korzystnie wpływa na serce? Niezupełnie, choć kilka lat temu Amerykanie nabrali takiego właśnie przekonania. Opublikowano bowiem wyniki badań wskazujące, że umiarkowane spożywanie słabych na­pojów alkoholowych zmniejsza ryzyko choroby wieńcowej. Dla organizmu znacznie korzystniejsze jest jednak racjonalne odżywianie, ograniczenie ilości tłuszczu w diecie i aktywność fizyczna. Wielu naukowców ostrzega przed niebezpieczeństwem zachęcania do umiarkowanego picia słabych nawet alko­holi – dla zdrowia. I są zgodni co do jednego – ci, którzy są abstynentami, stanowczo nie powinni zaczynać takiej „kuracji”. A ci, którzy taką decyzję podejmą, powinni skonsultować ją z lekarzem.

Dlaczego niewielkie ilości alkoholu obniżają poziom cholesterolu we krwi – nie wiadomo. Ale badania naukowe prowadzone w kilku ośrodkach potwier­dzają występowanie tego efektu. Tym samym ryzyko chorób serca u umiarko­wanie pijących było mniejsze w porównaniu z abstynentami. Jednocześnie u abstynentów poziom HDL-cholesterolu był niższy. Należy jednak podkreślić, jakie ilości alkoholu spożywali uczestnicy tych badań – 1 lub 2 drinki dziennie, co odpowiada mniej więcej połowie szklanki wina, małej butelce piwa lub 100 g wódki. Badania wykonywano z udziałem 11 688 mężczyzn w średnim wieku, którzy przez 7 lat spożywali wyżej podane ilości alkoholu. Ryzyko śmierci z powodu schorzeń serca w tym czasie spadło u nich o 22%. Natomiast badania wykonane z udziałem 129 000 osób wykazały, że u pijących 1-2 drinki dziennie ryzyko śmierci z powodu choroby wieńcowej było o 30% mniejsze w porównaniu z niepijącymi alkoholu. Jednocześnie u tych, którzy wypijają 6 lub więcej drinków dziennie, ryzyko śmierci z innych powodów niż choroby układu sercowo-naczyniowego jest o 60% większe niż u niepijących alkoholu. U osób, które deklarowały wypijanie jednego piwa dziennie nie stwierdzono zmian w poziomie HDL-cholesterolu, jednak znacznie wyższy był u nich (o 10%) poziom tzw. apoproteiny A-I, głównego składnika białkowego lipoprotein HDL. To właśnie ten białkowy składnik ułatwia wiązanie cholesterolu z lipoproteiną, usuwanie go z komórek i transport do wątroby.

Tak niewielkie dawki alkoholu (1-2 drinki) zapobiegają także powstawa­niu zakrzepów – zmniejszają bowiem lepkość płytek krwi i powodują wzrost o 35% zawartości tzw. tkankowego aktywatora plasminogenu (tPA) – czynni­ka wpływającego na proces krzepnięcia krwi. Jednocześnie stwierdzono wy­ższy poziom HDL-cholesterolu w porównaniu z niepijącymi. Badania te wy­konano, dokładnie kontrolując ilości spożywanego alkoholu, a obiektami ba­dań byli lekarze.